. آره بالاخره لپ تاپ گرفتم ، گرچه تو این گرونی چیزی نبود که تو برنامه داشتیم ولی کار ما رو راه میندازه شکر خدا.
و توفیق اجباری شد که همدان ، رشت ، و تمام شهرهای خط ساحلی رو تا گردنه حیران ببینیم
، قسمت هیجان انگیزش گردنه حیران بود که میتونستم سالها تو اون ارتفاعاتش با نون و ماست زندگی کنم
. میخواستم از سرعین بنویسم که برای ما که اهل چشمه آب گرم نبودیم هیچی نداشت و به ناچار رفتیم اطراف سرعین و اردبیل رو گشتیم 
. در واقع مثل عقده ای هایی شده بودیم که همش دنبال جنگل و کوه و درختن 
، خلاصه سفری بود پر از توفیق اجباری که شد یکی از بهترین مسافرت هام.
.
و من مثل ننه بزرگا دارم شاهد بزرگ شدن بچه های بقیه میشم
. وضعیت خنده داریه ولی اشکمم گاهی در میاره
، همچنان مشکل درد رو دارم و قرار جدی پیگیرش بشم ، دردم هم از قبل از عید شروع شد ، وقتی خیلی اتفاقی وسط خونه تی متوجه موجودات خیلی ریزی شدم که دارن جهیزیم رو میخورن 
، خانواده اول قبول نمیکردن و چند روزی زمان برد تا این حقیقت تلخ رو بپذیریم که خونه موریانه زده تازه شکر خدا من فهمیدم وگرنه مادرشوهر که میگفت همیشه موقع تمیز کردن میدیدتشون ولی فکر میکرده سوسک خاکین
، اما برای بالا من هم کمکش کردم و این شد که تمام عید با درد سیاتیک که نه اجازه میداد بشینم و بخوابم عید رو گذروندیم .
، یه تصمیمی هم گرفتم برای یه اشتغال خانگی که حدودا تونستم به نتیجه برسم ولی به ابزار بهتری احتیاج دارم و دنبال سرمایه گذارم .
، هنوز مثل دوتا دوست میپیچیم به پر و پای هم 
، منتهی از انرژیمون کم شده ، هرچی باشه مصطفی داره میره تو سی سال و منم داره بیست و هفت سالم میشه .
. راستی کسی عزیز رو یادشه ؟ عزیز عید عروسی کرد . ولی خوب برعکس چیزی که فکر میکردم زوج نشدیم و کم کم دورتر شدیم 
.
، الان حسابی بزرگ شده و تبدیل به تنها دوست ما شده ، خیلی جالبه که ما چطور دوستامون رو از دست میدیم و کسایی که فکر نمیکردیم دوستای جدیدمون میشن.
به طور مثال من هیچوقت فکر نمیکردم که با دوست صمیمی 12 سالم رابطم به این سردی برسه ، هیچقوت فکر نمیکردم آدمها انقدر تغییر میکنن 
، البته من هم تغییر کردم در این شکی نیست ولی به نظرم وقتی یه دوستی رو بیشتر از ده سال داری دیگه روزهای سختی رو باهاش گذروندی و اینکه تو رو یادش بره ، روز تولدت رو یادش بره فقط میتونه یه شوخی باشه 
.
و اخیرا سوالی ذهنمو درگیر خودش کرده ، اینکه جای که الان هستم همون جایی که فکر میکردم قرار بهش برسم ؟ واقعیت اینه که اگه الان دوتا بچه تو خونم جیغ میزدن
دقیقا همون چیزی میشد که میخواستم بهش برسم ولی جدا از اینا آره من همونی شدم که دوست داشتم باشم
، همیشه شوخ و خنده رو 
، قوی ، آماده برای گذشتن از مشکلات و عاشق خانوادش
، غرق در دنیای موسیقی ، فیلم ، نوشتن و گرببببه
درباره این سایت